Kontakt z księgozbiorami - przewracanie stronic, specyficzny zapach - powodują wręcz doświadczenia haptyczne i olfaktoryczne. Zaś wspomniane doświadczenia wzrokowe dla obu przestrzeni muszą być skrajnie różne. Aula doświetlona jedynie światłem sztucznym, biblioteka natomiast chwytająca jak najwięcej rozproszonego światła dziennego, nie bezpośredniego. Wymienione różnice stanowią punkt wyjścia do próby uwidocznienia ich również w rozplanowaniu przestrzeni na rzucie budynku. Część z aulą reprezentacyjną wymaga dokładnego zaplanowania dla zapewnienia odpowiedniej akustyki, narzuca symetrię i porządek. Biblioteka natomiast daje okazję do nieregularnego kształtowania rzutu - stąd układ asymetryczny. Nieregularność i swoboda kształtowania umożliwiać ma użytkownikom inny rodzaj doświadczeń, dając okazję do nieplanowanych interakcji - przypadkowego napotkania nieznanej książki, znalezienia źródła nowej wiedzy czy inspiracji.

Poza wyraźnym rozróżnieniem dwóch głównych funkcji, najważniejszą decyzją projektową dla całego budynku - zarówno estetycznie, jak i funkcjonalnie - było przeniesienie pomieszczeń magazynowych biblioteki na dodatkowe, najwyższe kondygnacje. Pozwoliło to na swobodne kształtowanie planów kondygnacji niższych. Estetycznie natomiast, pozwoliło zmienić wyraz projektowanego budynku. Charakterystyczny, masywny element, wieńczy horyzontalną stonowaną bryłę obiektu. Użycie miedzianej okładziny dla kubatury magazynów kontrastuje z materiałami elewacyjnymi Infocentrum jak i całego kampusu, mając na celu stworzenie swoistego landmarku na uczelnianej mapie okolicy. Dodatkowo, zabieg ten ma znaczenie urbanistyczne. Główna bryła Infocentrum wysokością nawiązuje do Kolegium Gawęckiego oraz innych uczelnianych budynków wzdłuż ulicy Wołyńskiej. Zwieńczenie natomiast, 'rozmawia' z Collegium Maxiumum i wyższymi zabudowaniami wzdłuż ulicy Wojska Polskiego.

'Pudło' z magazynami odgrywa także ważną rolę we wnętrzu. Charakterystyczna miedziana okładzina ukazuje się zarówno w przestrzeni bibliotecznej, kuluarach przed aulą reprezentacyjną, jak i nad schodami na wyższe kondygnacje w głównym holu wejściowym. Jego konstrukcja wizualnie oddylatowana jest od reszty obiektu. Szczeliny wokół wpuszczają do wnętrz rozproszone światło dzienne, potęgując wrażenie oderwania masywnej bryły od reszty obiektu. Podstawową elewację Infocentrum stanowią betonowe prefabrykwoane żyletki o charakterystycznym kształcie, pozwalającym na planowane ograniczenie dostępu bezpośredniego światła dziennego do wnętrza. Ich przemyślany układ na elewacji pozwala na ograniczenie niskich promieni słonecznych wpadających do przestrzeni budynku od wschodu i zachodu.

W elewacji południowej zachowują swoją formę jednak zmiana kierunku ich ułożenia o 90 stopni pozwala na zwiększenie wglądu użytkownika będącego wewnątrz obiektu na zieleń w przedpolu budynku Collegium Maxiumum. Takie rozwiązanie powoduje również dostarczanie większej ilości światła za betonową fasadę. Dlatego za fasadą wprowadzono szeroki balkon dostępny dla użytkowników biblioteki, ograniczający penetracje bezpośrednich promieni słonecznych do przestrzeni czytelni i księgozbiorów. W centralnym miejscu biblioteki zlokalizowano eliptyczne patio - przebijające przestrzeń biblioteczną, doświetlając ją oraz dając bezpośredni kontakt z przyrodą, ‘zamkniętą’ w gładkim szklanym opakowaniu.